De stad Troje
was lange tijd alleen bekend uit verhalen in de mythologie, zoals de
oude Griekse heldendichten Ilias en Odyssee van Homerus en het
Latijnse heldendicht Aeneïs van Vergilius.
Locatie:Troje
(het huidige Hissarlik) lag bijzonder strategisch in het noordwesten
van het huidige Turkije aan de Dardanellen. De Dardanellen verbinden
de Egeïsche Zee met de Zee van Marmara. Wel is er altijd een zekere
mate van twijfel geweest of het opgegraven Troje wel groot genoeg
was voor het Troje van de Griekse schrijvers. Waar Homerus Troje en
Ilium als één stad beschouwt zijn er andere schrijvers die dat niet
doen. Zou Homerus ongelijk hebben, dan ligt er, het zij op een
andere plaats aan de Dardanellen, het zij verder weg, nog een
tweede, mogelijk groter Ilium/Troje.
i
Alhoewel Heinrich Schliemann meestal gezien wordt
als de vinder van Troje, waren er enkele 'archeologen' voor hem
geweest. Allereerst was er Charles McLaren die in 1822 al de
suggestie wekte dat hij in Hissarlik de mogelijke locatie van Troje
had gevonden. De geleerden in die tijd hechtten niet veel waarde aan
zijn observaties, omdat zij ervan overtuigd waren dat de klassieke
werken over Troje fictie waren.
Heinrich Schliemann, naar eigen zeggen op basis van
de Ilias, maar waarschijnlijk beïnvloed door Frank Calvert, begon in
1870 de opgravingen in de heuvel Hissarlik, en vond daar het oude
Troje. In die tijd stond de archeologie echter nog in de
kinderschoenen; de uiterst zorgvuldige opgravingstechnieken,
waardoor deze wetenschap vandaag gekenmerkt wordt, bestonden
destijds nog niet. Schliemann ging dan ook onbekommerd en vrij grof
te werk. Hij slaagde er echter wel degelijk in Troje te vinden, met
goudschat en al. Schliemann dacht dat deze goudschat, bestaande uit
gouden sieraden, de "Schat van Priamus" was. Tegenwoordig staat
echter wel vast dat deze vondst veel ouder was dan het Troje van de
Trojaanse Oorlog. Schliemann slaagde erin de gevonden schat uit
Turkije te smokkelen; na heel wat complicaties schonk hij hem aan
zijn geboortestad Berlijn. Op het einde van WO II werd de goudschat
- samen met andere kunstvoorwerpen - door het Russische leger
meegenomen uit het gebombardeerde Berlijn. Hij bleef decennialang
spoorloos. In de jaren negentig van de 20ste eeuw werd bekend dat de
"Priamus schat" al die tijd opgeslagen was in een geheime ruimte van
het Pushkinmuseum te Moskou. In dit museum wordt hij thans
tentoongesteld.
Latere opgravingen zijn geleid door Carl Blegen in
de jaren '30, en Manfred Korfmann sinds 1977. i
1863, 1865 Frank Calvert (kleinschalig)
1870 Heinrich Schliemann (proefopgraving)
1871-1873 Heinrich Schliemann, Frank Calvert
1878-1879 Heinich Schliemann, Rudolf Virchow
1882 Heinrich Schliemann, Wilhelm Dörpfeld
1890 Heinrich Schliemann, Wilhelm Dörpfeld
1893-1894 Wilhelm Dörpfeld
1932-1938 Carl Blegen
1988-2005 Manfred Korfmann Brian Rose i
Hoewel het onomstotelijk kwam vast te staan dat
de stad Troje echt bestaan had, riep de opgraving ook grote vragen
op. Er werd namelijk niet één stad gevonden maar een heel stel
steden boven op elkaar. Troje wordt verdeeld in 10 lagen, die elk
zelf in nog weer meer bouwperiodes worden verdeeld. De oudste is van
het 3e millennium v.Chr., de jongste uit de Byzantijnse tijd. De
stad was dus meerdere malen verwoest en vervolgens op de puinhopen
van de vorige weer opgebouwd.
Vandaag de dag vermoeden de meeste wetenschappers
dat op Troje VIIa het Troje van de Ilias is gebaseerd. De sporen van
de verwoesting van Troje VIIa zijn consistent met wat men bij een
inname na belegering zou verwachten, en de tijd (ca. 1180 v.Chr.)
komt overeen met de traditionele datum van de Trojaanse Oorlog. Wel
is een probleem dat volgens de traditie Mycene de leidende rol had
in de Trojaanse Oorlog, maar deze stad werd enige tijd vóór Troje
VIIa verwoest. Wat tijd betreft zou Troje VI daarom meer geschikt
zijn om het Troje van de Trojaanse oorlog te zijn. Het is echter
niet zeker dat Troje VI in een oorlog vernietigd is; Carl Blegen
vermoedde dat dit door een aardbeving was veroorzaakt.
Een niet onwaarschijnlijke theorie is dat deze
oorlog een onderdeel was van de brandkatastrofe die het hele
oostelijke bekken van de Middellandse Zee overspoelde in de eerste
decennia van de 12e eeuw v.Chr.
De Trojaanse Oorlog wordt beschreven in diverse
werken uit de Grieks-Romeinse oudheid. Het bekendst is de Ilias
(Ilium = Troje) van Homerus. Het was een conflict tussen de bewoners
van Troje en de Grieken. Vermoed wordt dat het verhaal gebaseerd is
op ware gebeurtenissen rond 1180 voor Christus (zie ook Troje
VI-VII).
De Grieken belegerden Troje tien jaar lang.
Uiteindelijk deden ze alsof ze weggingen, maar ze lieten een groot
houten paard achter, een list bedacht door de Griek Odysseus, waarin
zich enkele Griekse soldaten bevonden. De Trojanen haalden het paard
in triomf de stad in. De volgende nacht verlieten de soldaten het
paard en openden zij de poorten van de stad voor het Griekse leger
dat stilletjes was teruggekomen. Troje werd in brand gestoken en de
meeste Trojanen kwamen om.
Deze tactische list staat bekend als het Paard van
Troje. i
Op het huwelijksfeest van Peleus en Thetis waren
alle goden uitgenodigd, behalve de godin van de twist Eris. Zij was
woedend en gooide om zich te wreken een gouden appel naar een
groepje godinnen, met als opschrift "Voor de mooiste".
Paris, de zoon van Priamus (koning van Troje), moest
vervolgens kiezen wie de mooiste godin van de drie was: Hera, Pallas
Athena of Aphrodite.
Elk van de godinnen probeerde hem vervolgens om te
kopen, om tot de mooiste godin gekozen te worden. De godin Aphrodite
beloofde hem de mooiste vrouw van de wereld als hij haar zou kiezen,
Hera beloofde hem macht en Athene beloofde hem militaire roem. Het
aanbod van de mooiste vrouw kon Paris niet weerstaan en hij koos
Aphrodite uit als de mooiste godin. Als beloning liet Aphrodite
Helena schaken, uit het Griekse Sparta en Paris nam haar mee naar
Troje. Helena was de dochter van Leda en getrouwd met Menelaos, de
koning van Sparta. Melenaos was woest en trok met Agamemnon naar
Troje om zijn vrouw terug te krijgen.
Door de keuze van Paris voor Aphrodite zou de
laatste hem en Troje bijstaan, terwijl de woedende Hera en Athena de
andere partij zouden kiezen. Hierdoor raakten ook de Goden verdeeld
in een pro-Grieks en een pro-Trojaans kamp, en stonden beide
partijen dan ook bij op het slagveld. Dit is echter de mythologische
verklaring, een andere verklaring voor de oorlog zou een conflict
zijn over de handelsroutes. Troje beheerste de Hellespont, een
doorgang naar de zwarte zee, Mycene voerde handel rond de Egeïsche
zee. Mycene was uit op veroveringen. Homerus kon dit echter niet
opnemen in zijn Ilias (omdat hij dan in problemen kwam) waardoor hij
dat deel van zijn verhaal ging halen uit een legende die toen reeds
bestond. i
De geschiedenis van Troje wordt uitvoeriger
behandeld in de artikelen Troje I-III, Troje IV-V, Troje VI-VII en
Ilion. Als we de verschillende lagen waarin resten van de stad
liggen de revue laten passeren, zien we
- Troje I - ca.
2920-2480/20. Eerste nederzetting, uit de vroege bronstijd.
- Troje II - ca.
2600-2480/20. Een welvarend paleis- of tempelcomplex, dat het
hoogste deel van de stad innam.
- Troje III - ca.
2480/20-2300. Het paleis- of tempelcomplex wordt niet weer
opgebouwd, en in plaats daarvan ontstaan meer woonhuizen.
i
- Troje IV - ca. 2200-1900.
Minder welvarende tijd.
- Troje V - ca. 1900-1750.
Wederopbloei van Troje. i
- Troje VI - ca.
1700-1250/30. Een grote en machtige stad, met een imposante
burcht op de top van de heuvel.
- Troje VIIa - ca.
1250/30-1180. Waarschijnlijk het Troje van de Trojaanse Oorlog.
- Troje VIIb - ca. 1180-na
1000. Troje blijft een handelscentrum, maar niet zo welvarend
als ten tijde van Troje V. i
- Troje VIII - ca. 700-85
v.Chr. Griekse stad, aanvankelijk minder belangrijk, maar kwam
in de Hellenistische tijd tot grote bloei.
- Troje IX - 85 v.Chr.-ca.
500 n. Chr. Een Romeinse stad, als
eerbewijs aan Aeneas, van wie de Romeinen zouden afstammen.
Welvarend door bezoeken en giften van keizers en rijke Romeinen.
- Troje X - 12e-13e eeuw.
Bescheiden nederzetting in de Byzantijnse tijd.
Vanaf de 14e eeuw was Troje verlaten totdat het door
Calvert en Schliemann werd teruggevonden. i
In 1995 werd voor het eerst een geschreven bron uit
het Troje van de bronstijd (Troje I-VII) gevonden, een zegel van een
schrijver uit Troje VIIb (einde 12e eeuw v.Chr.) Het is geschreven
in het Luwisch, een Indo-Europese, sterk aan het Hettitisch verwante
taal, bekend uit zuidwest- en west-Anatolië. Ook andere aspecten van
Troje laten een sterke Anatolische/Hettitische invloed zien, meer
dan een (hoewel zeker ook aanwezige) Myceense. i
Allereerst was er natuurlijk Homerus die zijn Ilias
en Odyssee schreef over de Trojaanse oorlog.
Vergilius, die met zijn werk de Aeneis Homerus zowel
probeerde na te volgen als te overtreffen, vertelt in boek II over
Troje. Dit boek gaat over de inname met het houten paard, waarover
in de Ilias niet gesproken wordt. Er staat in hoe een houten paard
gebouwd werd, hoe daarin mannen werden verstopt en hoe de Grieken de
Trojanen zo ver kregen om het paard de stad in te krijgen.
Ondertussen deden de Grieken alsof ze vertrokken en verstopten zij
zich achter het eiland Tenedos. De listige Griek Sinon haalde de
Trojanen over met een hoop gejammer over hoe de Grieken met hem zijn
omgegaan. De Trojanen kregen medelijden en geloofden Sinon daarom
ook toen hij zei dat het paard een geschenk was en dat de Grieken
echt vertrokken waren. De priester Laocoön probeerde de Trojanen nog
tegen te houden, maar hij werd samen met zijn twee zoons gedood door
twee zeeslangen. De Trojanen sleepten het paard de stad binnen en
gingen feest vieren. Toen iedereen lag te slapen, uitgeput van het
feest bevrijdde Sinon de Grieken uit de buik van het paard, doodden
deze de wachten, openden de poorten en lieten de andere
teruggekeerde Grieken de stad binnen. De Trojanen werden afgeslacht
en de stad werd in brand gezet. De held van het verhaal, Aeneas,
wordt in een droom door een andere reeds overleden Trojaanse held,
Hector, in zijn droom gewaarschuwd om de stad te verlaten. Dat doet
Aeneas uiteindelijk ook. Bij de vlucht verliest hij z'n vrouw
Creüsa, wat de poort openzet voor een latere relatie met Dido,
koningin van het kersverse Carthago. Zijn omzwervingen over de
Middellandse Zee beginnen dan.
Wolfgang Amadeus Mozart zijn opera Idomeneo gaat
over de koning van Kreta Idomeneo die Troje ten val heeft gebracht.
Als hij de storm van Poseidon/Neptunus passeert in ruil voor zijn
zoon Idamante, moet hij deze laatste offeren bij thuiskomst op
Kreta. Bij die voltrekking komt de god alsnog tussenbeide en doet
Idomeneo afstand van de troon ten gunste van zijn zoon.
De componist Hector Berlioz baseerde zijn opera Les
Troyens op de inname van Troje. i
Bron:
Trojanen
TransAnatolie Info
Welkom bij de TransAnatolie info-pagina's. Op deze pagina's zult u
achtergrondinformatie over ons bedrijf, onze bureaus, onze huidige
baanaanbiedingen en meer info over huidige en toekomstige reisproducten en
de diensten vinden.
Als u de informatie, die u nodig hebt, niet kon vinden op deze pagina's
en/of op onze andere pagina's, kunt u altijd contact hebben met ons bij:
info[at]transanatolie.com
i
TransAnatolie Tour (Meertalige Culturele Touroperator, Turkije Culturele
Vakantie Specialist)
De meertalige teamleden van de
TransAnatolie Tour hebben vele jaren waardevolle ervaring in het voorzien
van culturele, historische, geloof/bijbelse, archeologische, architecturale reizen en
reiservaringen, met uitstekende kwaliteit van de dienst (QoS). TransAnatolie
Tour ontwikkelt zijn programma's met een netwerk van Specialisten, die goed
erkende, lokale, regionale, nationale, en internationale experts bij de
bovenkant van hun gebieden zijn. Deze Specialisten delen hun kennis, inzicht
en visie die een diepgaand insiders inzicht verstrekken in wat een bepaalde
cultuur onderscheidt en welke factoren zijn evolutie gestalte gaven.
i
TransAnatolie Tour (Culturele
Touroperator, Reisorganisatie, Turkije Culturelevakantie Specialist) is lid van
- Turks Ministerie van Cultuur en Toerisme (Vergunning
Nr. 4938),
- De Kamer van Koophandel van Ankara (De
registratie van de Handel onder Nr. 54/1024),
- Turks-Frans Culturele Vereniging,
- Turkse Vereniging in de Verenigde Naties,
- Unie van de Turkse Tour Operators (TÜRSAB),
- Unie van de Meertalige Professionele Gidsen van
het Toerisme (tureb-ARED),
- De Culturele Tourisme Vereniging van Ankara (BATUDER),
- De Culturele Vereniging van Nigde,
- De Culturele Vereniging van Aksaray,
- Kunsten & Culturele Vereniging van Taspinar.
i