| |
Edirne (Adrianapol)
Edirne, ten noorden van Tekirdağ
op de grens met Griekenland, was enige jaren de hoofdstad van het
Osmaanse rijk en in de 18de eeuw zelfs een van Europa’s grootste
steden. In een groene vlakte, bezaaid met populieren nabij de plaats
waar de rivieren Tunca en Meriç samenvloeien, verwelkomt deze
elegante stad haar gasten op weg van of naar Istanbul.
De wortels van de oorspronkelijke bewoners van Edirne en omgeving
liggen in Macedonië, waarvan Edirne ooit deel uitmaakte. De Romeinse
keizer Hadrianus herbouwde de stad en noemde het Hadrianopolis, naar
zichzelf. Bij de verdeling van het Romeinse rijk eisten de
Byzantijnen Edirne op, terwijl sultan Murat І het in 1361 bij zijn
rijk voegde.
De functie als hoofstad van het Osmaanse rijk gedurende 100 jaar
heeft bijgedragen tot de aanwezigheid van vele historische en
architecturaal belangrijke bouwwerken. De moskeeën, religieuze
complexen, bruggen, oude bazaars, karavanserais en paleizen maken
Edirne tot een waar openluchtmuseum.
De Selimiye moskee is bepalend voor de hele stad. Gelegen op de top
van een heuvel, weerspiegelt Sinans ontwerp de klassieke Osmaanse
bouwstijl. Het werd gebouwd in opdracht van sultan Selim П ( 1569-
1575) en getuigt zowel van de hoogwaardige technologische
mogelijkheden van die tijd als van de genialiteit van de Osmaanse
meester architect.
De Eski moskee, gebouwd tussen 1403 en 1414 door Mehmet І is het
oudste Osmaanse bouwwerk in Edirne. Het witte marmer in het portaal
staat in schril contrast met het overige metselwerk.
Gekalligrafeerde inscripties van Koranverzen versieren het interieur.
De Üç Şerefeli moskee, gebouwd tussen 1438 en 1447 door Murat І, was
de voorbode van een rijke periode Osmaanse moskeearchitectuur onder
Sinan en vormt zowel de belichaming van een nieuwe vrijheid van
bouwen als een technische vooruitgang. De noordwestelijke minaret
heeft drie omlopen, vandaar de naam, en was lange tijd de hoogste
minaret, tot ze werd overschaduwd door die van de Selimiye- moskee.
Tegen het eind van de 15e eeuw gaf Beyazıt П de architect Hayrettin
de opdracht voor hem een complex in Edirne met een moskee, een
Darüşşifa (ziekenhuis), een medresse (hogeschool), een keuken en
opslagruimten te bouwen. De moskee is vierkant van vorm en overdekt
met een hoge koepel, terwijl de rest van het complex wordt overdekt
door een dak met 100 koepels. Naast de moskee is de Darüşşifa het
belangwekkendste gebouw, in die tijd een modern ziekenhuis met een
uniek, zeer humaan ontwerp.
Slechts weinig is sinds de middeleeuwen veranderd in de wijk Kaleiçi.
Een wirwar van smalle straatjes met aangrenzende huizen voert u
terug in de tijd. Het grote aantal restaurants en cafés weerspiegelt
de wedergeboorte van dit district.
Sinan bouwde vele bekende badhuizen in Edirne, zoals de hamams van
Sokullu, Tahtakale, Mezit Bey, Beylerbeyi en Gazi Mihal.
Zijn werk is ook te bewonderen in de Ahmet Paşa karavanserai en de
Rüştem Paşa karavanserai van 1561. Die laatste is gerenoveerd en
doet nu dienst als hotel. Het oude bedesten uit het begin van de 15e
eeuw functioneert nog steeds als Edirne’s belangrijkste markt.
Wanneer u in het gebied rondrijdt springen de vele Osmaanse bruggen
die de rivieren Tunca en Meriç kleur geven in het oog.
Edirne heeft veel van haar kleurrijke tradities en gewoonten weten
te behouden. Elke zomer worden op de plek waar de Tuncarivier zich
splitst en een smaragdgroen veld is ontstaan ( Sarayiçi) de
zogenaamde Kırkpınar Olieworstelwedstrijden gehouden. Glinsterende,
gladde lichamen worstelen om te bepalen wie kampioen wordt.
Wanneer u door de stad loopt en een blik werpt in één van de
kruidenierswinkels, zult u ongetwijfeld witte kaas vinden, een
lokale specialiteit. Ook Hardaliye, een mix van druivensap, mosterd
en marsepein is een lokale specialiteit. Geurige zeep, aardewerken
potten en rieten manden zijn de souvenirs van Edirne. Het is
moeilijk om het door de lokale bevolking vervaardigde handwerk te
laten liggen.
Het Archeologisch en Etnografisch Museum volgt het spoor terug in de
geschiedenis van de Byzantijnse tijd tot de prehistorie. Bovendien
zijn er kledingstukken te zien uit de laat- Osmaanse tijd.
In het Turkse Museum voor Islamitische Kunst zijn voorbeelden
samengebracht van Osmaanse bouwkundige details, kalligrafieën,
manuscripten, Korans, wapens, glaswerk en een keizerlijke tent
gebruikt werd tijdens veldtochten.
Op weg naar de Golf van Karos in de Egeїsche zee kunt u stoppen bij
Uzunköprü, waar in 1444 door Murat П een brug over de Ergene rivier
werd gebouwd. De 174 bogen, waarvan de hoogste een hoogte bereikt
van 12, 28 meter, overbruggen een afstand van 1354 meter.
Het milde klimaat en de prachtige omgeving van de Saroz-Golf weet
vele vakantiegangers te bekoren.
Aan de noordelijke zijde van de golf vindt u prachtige stranden als
die van Ibrice en Erikli. De alom aanwezige hotels en pensions zijn
zeer redelijk geprijsd.
Enez (Ainos) ooit een belangrijke haven, is nu 3,5 km landinwaarts
gelegen. Haar oorsprong voert terug tot de twaalfde eeuw voor
Christus en het was een belangrijke nederzetting in de
Hellenistische, Romeinse, Byzantijnse en Osmaanse periode. Momenteel
vindt u er een openluchtmuseum, gebouwd door het Kymke- volk, een
kolonie van de West- Anatolische beschaving. Het kasteel van Enez
werd in de geschiedenis meerdere malen gerestaureerd en is een
bezoek meer dan waard. Ook vindt u er een kerk uit de 6e eeuw, enige
uitgehouwde tombes en een strand met helder water. De gastvrije
bevolking maakt Enez tot een prettige onderbreking van uw reis.
Het
kruispunt van twee continenten
-
TransAnatolie Tour
- Groep A -
Internationale Licentie N°4938 - Het Turkse Ministerie van
Cultuur en Toerisme
|
|
